انتخاب محل احداث باغ گردو

خاک

مهمترین خصوصیات فیزیولوژیکی خاک عبارتند از عمق خاک و بافت خاک، درختان گردو سیستم ریشه ی گسترده ای تولید می کنند که بعضی از ریشه ها تا عمق 5/3 متر نفوذ می کنند . به همین دلیل، درختان گردو در خاک های عمیق، بافت متوسط و لومی به خوبی رشد می کنند.

تاثیر گذارترین ترکیبات شیمیایی خاک نمک های محلول شامل، کلسیم Ca، سدیم Na، منیزیم Mg، کلر CI، سولفات So4، بی کربنات HCO3، و بعضی کربنات ها، سدیم تبادلی و بر B، هستند. درختان گردو برای رشد به مقداری بر و نمک های محلول نیاز دارد. گردو در خاکی با PH، 5/5 تا 5/7 بهترین شرایط رشد را خواهد داشت.

خاکی که دارای نماتد پوسیدگی ریشه باشد باید قبل از احداث باغ ضد عفونی شود.

آب

درختان گردو آب آبیاری محتوی مقادیر زیادی B، CI، Co3، HCO3 و سایر املاح را نمی تواند تحمل کنند.

اقلیم

برگ های درختان گردو، شاخه ها، خوشه ها و میوه ها در اثر دمای یخبندان به سادگی از بین می روند. در مناطقی که سرمای دیر رس بهاره یا زودرس پاییزه معمول است نباید گردو کاشته شود.

اگر در اواخر پاییز یعنی بعد از برداشت محصول که درختان هنوز به طور کامل به خواب نرفته اند دما ناگهان به 2- تا 6- درجه سانتی گراد برسد، درختان گردو صدمه می بینند. بیشتر ارقام گردو تقریبا به 800 ساعت دمای کمتر از 7 درجه سانتی گراد در طی زمستان نیاز دارند. بارش زودهنگامم پاییزه می تواند سبب تاخیر برداشت شده و به کیفیت مغز صدمه بزند.

مدیریت کف باغ

سیستم مدیریت کف باغ برای باغات گردو شامل کولتیواتور زنی کامل، کشت پوششی، کنترل شیمیایی کامل علف هرز، کنترل نواری علف های هرز است.

کولتیواتور زنی کامل عبارت است از شخم سطحی و مداوم کل کف باغ و هدف اصلی این سیستم کنترل علف های هرز و آماده سازی خاک برای آبیاری است. این سیستم برای اراضی مسطح و غیر مسطح و همه روش های آبیاری به غیر از سیستم های تامین آب کم حجم دائمی مناسب است. یکی از مزایای کولتیواتور زنی کامل این است که در زمان گل دهی خاکی عاری از علف هرز ایجاد خواهد شد و در چنین خاکی خطر سرمازدگی را به حداقل می رساند.

در کشت پوششی ،کف باغ در طول فصل با علف های موجود و یا از طریق کاشت یک گیاه پوشش داده می شو. این سیستم هم برای اراضی صاف و هم برای زمین های ناهموار سازگار است.

مزایای کشت پوششی : موور زدن (علف چینی) هزینه کمتری از دیسک زدن و کولتیواتور زدن دارد در این روش سرعت عمل بیشتر است و عملیات با ادوات ارزان تری انجام می شود.

تولید ریشه درختان در باغات با کشت پوششی بیشتر در سطح خاک و لایه حاصلخیز خاک گسترش می یابد، این پوشش مشکل آفات را کاهش می دهد.

کنترل شیمیایی کامل علف های هرز

در بعضی از باغات، علف ها با کولتیواتور حذف نمی شود اما با علف کش ها به طور کامل کنترل می شوند.

تراکم درختان

کاشت ردیفی به صورت پرچین است، که تراکم اولیه بیشتری را ایجاد کرده و تولید اقتصادی زودهنگامی را باعث شده و به جای حذف درختان، کنترل اندازه درخت صورت می گیرد. در کشت ردیفی پرچینی، هرس مکانیزه باغ را در اندازه مناسب باردهی نگه می دارد.

رقم گردویی انتخابی در تعیین تعداد درختان مورد نیاز در هر هکتار بسیار تاثیر دارد . هدف تعیین تراکم اولیه درختان است که در کوتاه ترین زمان به سوددهی رسیده و در عین حال پتانسیل حداکثر تولید خود را در طولانی مدت حفظ کند.

ارقام مورد نظر عبارت اند از چیکو، هوارد و مارچتی. درختان پیوندی این ارقام 90 درصد میوه های خود را روی جوانه های جانبی تولید کرده و به طور طبیعی سه سال بعد از کاشت شروع به باردهی می کنند. چون این ارقام زود بارده و دارای عملکرد بالا هستند، در زمان بلوغ حالتی نسبتا متراکم به خود می گیرند. در بیشتر موارد، می توان درختان بالغ را با فاصله 5/8 در 5/8 متر، با تعداد 138 درخت در هر هکتار.

به دلیل خصوصیات مطلوب این ارقام شامل زود باردهی، خصوصیات بادهی بالا، برای 8 تا 10 سال اول، فواصل درختان 6 در 6 متر (270 درخت در هر هکتار) حفظ می شوند.

در این روش ارقام وینا، پاین، اشلی، چندلر، تولار، تاهاما، و سان الند در نظر گرفته می شود. این ارقام پره بارده هستند ، 50 تا 90 درصد جوانه های جانبی تولید میوه می کنند. این ارقام چهار سال بعد از کاشت به باردهی می رسند. برای استفاده از مزیت زود باردهی آنها کرد. برای این گروه از ارقام فواصل اولیه با حداقل 5/8 در 5/8 متر، با تعداد 138 درخت در هر هکتار در خاک های خوب پیشنهاد می شود.

ارقامی مانند هارتلی و فرانکت را که دارای تیپ باردهی انتهایی هستند. این ارقام درختان بزرگی تولید می کنند و مانند سایر ارقام با تیپ باردهی انتهایی دیربارده هستند.

استقرار ارقام گرده زا

استفاده از ارقام گرده زا ممکن است برای بعضی ارقام گردو مطلوب باشد. لازم است ارقام گرده زا با تناوب منظمی در سر تا سر باغ کاشته شوند به طوری که حدود 5/2 تا 5 درصد کل درختان باغ را تشکیل دهند.

جهت باد

باد گرده های گردو را به گل های ماده منتقل می کند، حشرات در این کار دخالتی ندارند. درختان گرده دهنده در جهت عمود به باد غالب و با فواصل منظم، مثلا روی هر دهمین ردیف، یا از هر 120 متر کاشته می شوند.

حذف درختان

وقتی در باغ از ارقام گرده زا استفاده می شود و همزمان درختان موقت نیز کاشته شده است، آرایش کاشت باید طوری تنظیم شود که در زمان حذف درختان موقت گرده زا در موقعیت درختان دائمی قرار گرفته باشند تا در موقع حذف درختان موقت سهوا حذف نشوند.

طراحی باغ

یک باغ گردو معمولا به صورت یکی از 5 طرح زیر احداث می شود : مربعی، مربع تغییر شکل یافته 1، پنج وجهی 2، مثلث متساوی الاضلاع (شش وجهی نیز نامیده می شود) و پر چینی.

طرح مربعی

طرح مربعی از طرح های معمول در باغات است زیرا پیاده کردن آن ساده بوده و با اجرای برنامه حذف درختان موقت تطبیق دارد. وقتی درختان در زوایای مربع کاشته می شوند، هم در روی ردیف و هم در بین ردیف درختان فاصله یکسانی از هم دارند.

طرح مربع تغییر شکل یافته

این طرح مشابه کشت مربع است به استثنای این که درختان در ردیف های هم جوار به اندازه فضای یک درخت جا به جا شده اند. برای دیدن الگوی مربع آن باید از سمت قطر به آن نگاه کرد. با داشتن فاصله درختان، طرح مربعی و مربع تغییر شکل یافته، تعداد درختان مساوی در هر هکتار داشته و برای هر درخت مساحت مساوی تخصیص داده شده است.

طرح پنج وجهی

طرح پنج وجهی همان طرح مربع است که در مرکز آن یک درخت (معمولا درخت موقت) وجود دارد. در طرح پنج وجهی تعداد درختان در هر هکتار می تواند تا دو برابر درختان موجود در طرح مربعی را داته باشند.

طرح مثلث متساوی الاضلاع

در طرح مثلث متساوی الاضلاع، یا شش ضلعی فاصله بین درختان در همه اضلاع مساوی است؛ خطی که هر سه درخت را به یکدیگر وصل می کند یک مثلث متساوی الاضلاع می سازد. این سیستم تنها در درختان گردویی که به طور دائم باقی خواهند ماند به کار می رود.

مهمترین مزیت طرح مثلث متساوی الاضلاع این است که در یک فضای مشخص تقریبا 5/17 درصد درخت بیشتری در هر هکتار نسبت به طرح مربعی یا مربعی خمیده کاشته می شود. بنابراین طرح مثلث متساوی الاضلاع بیش ترین کارایی را برای باغات دائمی دارد.

طرح خطی (پرچینی)

در طرح خطی فاصله درختان روی هر ردیف از فاصله آنها با ردیف دیگر کمتر است. از این طرح برای کاشت درختان پر کننده همراه با سیر درختان استفاده می شود که زمانی که در هم رفتگی ایجاد شد حذف می شوند.

طرح خطی اغلب برای کاشت درختان دائمی به کار می رود که برای ایجاد پر چین به صورت ردیفی تربیت می شوند.

کاشت نهال های جوان

نهال های جوان پر رشد نهال هایی که قطر تنه آنها 2 سانتی متر یا بیشتر است و نهال هایی که اندازه تنه خوبی دارند انتخاب شود تا به خوبی در باغ استقرار یافته و سریعا رشد کنند.

چاله به ابعاد حداقل 120 در 120 سانتی متر و به عمق 150 سانتی متر کنده می شود. بلافاصله آن را با خاک مناسب پر کرده و در طول زمستان به حال خود رها می شود در صورت نیاز طی زمستان آبیاری می شود تا قبل از کشت رطوبت کافی ذخیره شود.

هنگام قرار دادن درخت در چاله ، ریشه ها را پخش کنید. در صورت لزوم سیستم ریشه را با یک محلول ضد گال طوقه محلول پاشی کنید. پیوندک حدود 15 تا 20 سانتی متر بالای سطح خاک قرار گیرد : برای این کار ممکن است لازم باشد که مقداری خاک در ته چاله ریخت شود تا مطمئن شوید که نهال عمیق کاشته نمی شود.

در صورت سنگین بودن بافت خاک استفاده از خاک سبک شنی، کود آلی مناسب جهت پر کردن چاله ها توصیه می شود.

مراقبت در سال اول

اگر خاک در زمان کاشت خشک باشد، با 2 تا 3 گالن آب نهال ها کمی آبیاری می شوند تا خاک اطراف آن نشست کند. بعد از آن که خاک نشست کرد باید ضمن حرکت در بین درختانی را که کج می باشند و یا بیش از حد در زمین فرو رفته اند و یا ریشه های نهال ها از خاک بیرون مانده است اصلاح کنید. اگر چنین وضعیتی مشاهده شد، درختان تا حد داغ آب تنه به بالا کشیده و دوباره کمی خاک اطراف سیستم ریشه ریخته شود. آبیاری بعدی نهال های کاشته شده هم زمان با آغاز رشد سریع شاخه ها انجام می شود.

زمانی که نهال ها کاشته شدند بهتر است تنه آنها با رنگ سفید پوشش داده شود تا در مقابل آفتاب سوزی محافظت شوند. مواد مناسب برای این عمل رنگ پلاستیکی محلول در آب است که به نسبت 1:1 با آب مخلوط می شود. تنه نهال ها باید تا سطح خاک و طوقه رنگ آمیزی شود. خاک های شنی، اگر دما هوا به بیش از 35 درجه سانتی گراد برسد، از آبیاری خودداری می شود.