جنین زایی غیر جنسی گردو

 

روش دیگر تکثیر بر پایه فن آوری کشت بافت، جنین زایی غیر جنسی است. در این روش تعداد زیادی جنین با تشابه ژنتیکی از یک بذر تولید می شود. در آغاز این فرایند لپه های جنینی بذرهای نابالغ در ماه های خرداد تا تیر تحت شرایط استریل خارج می شوند. این جنین ها در یک محیط کشت به همراه هورمون های گیاهی کشت می شوند. بعد از یک دوره زمانی از هر یک از سلول های کشت شده در سطح این لپه های جنین های جدید تشکیل می شوند. در واقع این جنین ها از فرایند طبیعی ترکیب جنسی تولید جنین در بذرهای گردو حاصل نشده اند، بلکه از توسعه رویشی (سوماتیکی و غیر جنسی) سلول های غیر جنسی ایجاد شده اند.

سازگار نمودن این نهال ها هم در گلخانه و هم به طور کشت مستقیم در خزانه امکان پذیر است. در حال حاضر مشکل اصلی این روش سرعت نسبتا پایین جوانه زنی آن است.

به هر حال جنین زایی سوماتیکی از عمده ترین فرایندهایی است که برای وارد کردن ژن های جدید (مهندسی ژنتیکی) به درون گیاهان مختلف و گردو به کار می رود.

در مناطق گرم و خشک بعضی ارقام مغزی تیره رنگ می کنند . در ارتفاعات با دمای کمتر از 38 درجه سانتی گراد اکثر ارقام گردو مغزی با رنگ بسیار روشن تولید می کنند دمای بیش از 38 درجه سانتی گراد به پوست گردو صدمه زده و منجر به تولید گردو با کیفیت مغز پایین می شود و سرمای دیر رس بهاره کمتر از یک درجه سانتی گراد می تواند به گل ها آسیب بزند همچنین رشد و محصول دهی در برابر بادهای شدید کم می شود. درجه حرارت به خصوص در فصل رشد قطعا روی تولید گردو تاثیر می گذارد .

 

در بین گونه های مختلف گردو J.mandshurica نسبت به سرما از همه گونه ها محتمل تر است و به دنبال آن J.cinerea ، J.ailantifolia و بعد از آنها J.regia یا گردوی ایرانی قرار دارد رقم هایی از گردوی ایرانی در روسیه که از 33- تا 37- سانتی گراد یخبندان های زمستانه را تحمل می کند.

گاهی نیز سرمای شدید ممکن است در تنه درختان جوان گردو تولید شکاف کم و بیش عمیق را بکند که به آن یخ ترک می گویند.

اغلب ارقام گردو حدود 800 ساعت به درجه حرارت زیر 7 درجه سانتی گراد در طول زمستان جهت تولید برگ به طور طبیعی نیاز دارند. ارقام و اندام های مختلف شامل شاتون گل نر، جوانه انتهایی و جوانه جانبی دارای نیاز سرمایی متفاوتی برای رسیدن به مرحله شکوفایی هستند و دامنه این نیاز سرمایی از 400 ساعت تا 1000 ساعت برای اندام های مختلف و ارقام و ژنوتیپ های مختلف متغیر بوده است.

خاک و آب

درختان گردو خاک های کم عمق، با زهکشی ضعیف، یا غیر حاصل خیز را تحمل نمی کنند. همچنین درختان گردوها به آب آبیاری کافی و با کیفیت مطلوب نیاز دارند.

درختان گردو می توانند عمق توسعه ریشه زیادی داشته باشند در بعضی از آنها ریشه ها تا عمق حدود سه متر و بیشتر نفوذ می کند به این دلیل درختان گردو در خاک های عمیق و با بافت مناسب مانند خاک های لومی خوب رشد می کند و اگر افق های خاک دارای طبقات و لایه غیر قابل نفوذ و یا سفره آب زیر زمینی بالا باشد عمق توسعه ریشه را محدود می کند . از خواص شیمیایی مهم خاک مقادیر نمک های محلول (معمولا کلسیم، منیزیم، کلراید، سولفات و بی کربنات)، سدیم قابل تعویض، بر، اسیدیته خاک و هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک حائز اهمیت هستند.

 

سدیم در بیش از 1/0 درصد و کلراید در بیش از 3/0 درصد باعث مسمومیت گردو می شود.