آب و هوا

گردوی ایرانی محصول مناطق معتدله گرم بوده و برای رشد به یک فصل رشد طولانی و نسبتاً گرم نیاز دارد و در طول تابستان و زمستان به گرما و سرمای بیش از حد حساس می­باشد. در طی خواب زمستانی، گردو می­تواند سرمای (11-) درجه سانتی­گراد را بدون خسارت جدی تحمل کند ولی پس از شروع رشد، سرمای 2- تا 3- درجه سانتی­گراد موجب از بین رفتن برگ­ها، شاخه­ها و گل­ها شده و در نتیجه محصول کاهش می­یابد. اغلب سرماهای دیررس بهاره به شاخه­های تازه تشکیل شده و گل­های آن و سرمای زودرس پاییزه به شاخه­های آن خسارت وارد می­کنند. مقاوت ارقام مختلف گردو نسبت به سرما متفاوت است.

رقم ائورکا (Eureka) نسبت به سرما خیلی حساس است. گردوی سیاه شرقی نسبت به گردوی ایرانی به سرما مقاوم­تر می­باشد. برای پر شدن مغز گردو و افزایش چربی آن، دمای 33-27 درجه سانتی­گراد در طول چند هفته قبل از برداشت ضروری می­باشد، اما اگر گردو در تابستان در معرض دمای 40-35 درجه سانتی­گراد (به طور متوسط 38 درجه سانتی­گراد) و رطوبت کم قرار بگیرد، پوست سبز آن دچار آفتاب سوختگی شده و مغز آن سیاه و چروکیده می­شود و گاهی مواقع میوه­ها پوک می­شوند. در رطوبت نسبی کم و دمای بالاتر از 40 درجه سانتی­گراد به گردو خسارت جدی وارد می­شود.

دمای پایین تابستان نیز مناسب نیست زیرا موجب می­شود میوه­ها به اندازه کافی پر نشوند. هوای خنک در طی فصل رشد، برداشت محصول را به تأخیر انداخته و در نتیجه باغداران متضرر می­شوند. بنابراین هوای خنک و فصل رشد کوتاه از عوامل محدود کننده پرورش گردو هستند. گردو نیز مانند سایر میوه­های مناطق معتدله، در زمستان به مقدار سرمای معینی نیاز دارد تا خواب آن برطرف شود که به این ترتیب در بهار رشد رویشی و گلدهی نامنظم شده و به تأخیر می­افتد و این موجب کاهش محصول و خشک شدن سرشاخه­ها می­شود. جوانه­های گل گردو 1500-700 ساعت نیاز سرمایی دارند. ریشه­های این درخت به غرقابی و شوری حساس بوده و در شرایط غرقابی دچار فلج گیاهی (Apoplexy) می­شوند.