احداث باغ و فاصله کاشت درختان به
درخت به در مقایسه با دیگر درختان میوه دانه دار، یعنی سیب و گلابی، درختی نسبتاً کم رشدتر به حساب آمده، حتی روی پایه های بذری به که تقریبا پررشدترین پایه ها برای این درخت به حساب می آیند، رشد زیادی ندارد. بطور معمول کشت این درخت در خاک های حاصلخیز، عمیق و غنی از نظر مواد آلی و عناصر غذائی سبب رشد بهتر درخت شده و لازم است در این شرایط فاصله کشت درختان را کمی بیشتر از استاندارد معمول برای درخت به روی آن پایه مشخص در نظر گرفت. برعکس در خاک های سنگلاخی، شنی و همچنین خاکهای کم عمق و فاقد مواد غذائی، درخت به تمایل زیادی به پاکوتاهی نشان داده و لازم است بطور قابل توجهی تراکم کشت درختان به را افزایش داد تا حجم تاج کافی برای باردهی فراهم شود. بر این اساس کشت به روی پایه های بذری به با فاصله 5×6 در خاک های غنی و کاهش 5/0تا یک متر از فاصله بین و روی ردیف در خاک های شنی و سنگلاخی توصیه می گردد. لذا تراکم درخت در هکتار در این شرایط بین ۳۳۳ درخت الی ۵۰۰ درخت بسته به شرایط خاک خواهد بود.
استفاده از پایه ولیک سبب پاکوتاهی بیشتر درخت به شده و فاصله کشت درخت به روی این پایه بطور معمول ۴×۵ در نظر گرفته می شود. در این شرایط نیز علی رغم تحمل بهتر پايه وليک به خاک های ضعیف و سنگلاخی در مقایسه با پایه بذری به، کشت آن در این نوع خاک ها سبب رشد کمتر پایه و رقم شده، می توان به منظور افزایش حجم تاج لازم در هر هکتار باغ و باردهی مطلوب تر، تراکم کاشت به فواصل 5/3×5/4و در خاک های بسیار ضعیف به فواصل ۳×۴ کاهش داد. مسلماً هر چقدر در صورت ضعیف تر بودن خاک، بتوان درخت را با استفاده از کودهای آلی، آبیاری مرتب و تغذیه بهتر تقویت نمود، رشد رویشی درخت بهتر شده و لازم است فاصله کاشت را بیشتر در نظر گرفت. لذا تعیین نهائی فاصله کاشت درخت به ترکیبی از شناخت رقم و پایه مورد استفاده برای تهیه نهال، شرایط خاک و اقلیم منطقه و در نهایت عملیات نگهداری باغ بستگی دارد. استفاده از پایه رویشی کوئینس A به دلیل نیمه پاکوتاه کننده بودن، سبب افت بخش اندکی از قدرت رشد درخت به شده و در نتیجه فاصله کاشت بین پایه های بذری به و پایه های بذری ولیک برای این پایه قابل توصیه است. سایر پایه های رویشی به شامل کوئینس B، کوئينس C، پرونس کوئينس BA29و کوئينس Adams تاکنون درکشور در باغ ها به صورت تجاری مورد استفاده قرار نگرفته است.