سیستم های نگهدارنده در باغات متراکم سیب
سیستم های نگهدارنده در باغات متراکم سیب
سیستم نگهدارنده باعث استقرار مناسب درخت، کنترل قدرت رشد، توزیع صحیح شاخه بندی بر اسکلت درخت می شود. علاوه بر این شرایط لازم را برای قرار گرفتن تمامی شاخه های بارور و غیر بارور در معرض تابش نور آفتاب ،دارا می شوند . این نوع تربیت نه تنها موجب رنگ گیری بیشتر میوه ها و افزایش میوه های ممتاز خواهند شد، بلکه تولید جوانه های گل به اندازه کافی در سال رویشی بعد را ضمانت خواهد کرد.
سیستم های نگهدارنده درختان باید برای تمام عمر درختان طارحی شود و انواع مختلفی از آن در باغات متراکم به کار گرفته می شود.
1) قیم های انفرادی که در سیستم تربیتی دوکی باریک کاربرد دارد . به طور معمول ارتفاعی معادل 5/3 متر داشته و 60 سانتیمتر آن درون خاک قرار می گیرد . جنس این قیم معمولاً از چوب به قطر 5 سانتیمتر و یا نبشی های آهنی انتخاب می شود.
2) قیم های انفرادی به همراه یک رشته سیم در بخش فوقانی که در سیستم تربیتی محور عمودی کاربرد دارد. در این سیستم ،کنار درختان از قیم های چوبی از جنس خیزران بهارتفاع بیش از 4 متر که 60 سانتی متر آن درون خاک قرار گرفته و در قسمت انتها یک رشته سیم برای استحکام بیشتر قیم می گذرد . استفاده می گردد. به طور معمول از پایه های نگهدارنده به فاصله 15 متر از هم و جنس آهن نیز به همراه قیم های انفرادی استفاده می شود.
3) سیستم های داربستی:در این سیستم 1 تا 5 رشته سیم توسط پایه های نگهدارنده در ارتفاعات مختلف قرار می گیرند .اولین رشته در ارتفاعات 90 سانتی متر از سطح زمین ،دومین رشته سیم به فاصله 60 سانتی متر از رشته سیم پایین و طبقات بالایی 45 سانتی متر از هم قرار می گیرند و شاخه های درختان سیب به صورت افقی به این رشته سیم ها بسته می شوند. معمولاً فاصله پایه های نگهدارنده در این سیستم 10 متر در نظر گرفته می شود. ارتفاع داربست بستگی به قدرت رشد رقم وسطح پاکوتاه کنندگان پایه رویشی مورد استفاده دارد.
با توجه به توضیحات ارائه شده در خصوص عملیات مقدماتی سیستم های تربیتی درختان در باغات متراکم سیب در ذیل به خصوصیات و چگونگی انجام آنها می پردازیم.