آنتراکنوز گردو (Gnomonia leptostyla)

آنتراکنوز گردوی ایرانی اولین بار در سال 1815 در اروپا گزارش شد. این بیماری در تمام مناطقی که درختان گردو کشت می­شوند وجود دارد و خسارت­های جدی به بار می­آورد. این بیماری در ایالات متحده گاهی در شمال غربی اقیانوس آرام دیده شده، ولی از کالیفرنیا گزارش نشده است.

نشانه­های بیماری

لکه­های قهوه­ای تا سیاه که در مرکز کم­رنگ هستند، روی تمام بخش­های سبز رنگ گیاه اعم از برگ­ها، دمبرگ­ها، شاخساره­های جوان و پوسته سبز میوه ظاهر می­شوند. لکه­ها در ابتدا به قطر 5-2 میلی­مترند، ولی به نظر می­رسد که در هم ادغام می­شوند و نواحی بافت مرده بزرگتر معمولاً در نوک یا حاشیه برگ­ها به وجود می­آورند. لکه­های روی شاخساره، دمبرگ و رگبرگ­های میانی برگ کشیده هستند و با گذشت زمان فرو رفته می­شوند. اسپورزایی در سطح زیرین برگ نسبت به سطح رویی آن بیشتر است. آسروولوس­های قهوه­ای تیره تا سیاه، به قطر 2/0 میلی­متر اغلب به شکل حلقه­های هم مرکز تشکیل می­شوند. طغیان­های شدید بیماری به ریزش برگ و میوه، ضعیف شدن درختان و گاهی مرگ گیاه می­انجامد.

عامل این بیماری Marssonina Juglanclis (Lib.) Magnus Gnomonia Leptostyla (Fr:Fr) Ces. & De Not است.

همه­گیری شناسی و چرخه بیماری

G.leptostyla روی Juglans regia، J.nigra، J.hindsii، J.californica و J.cinerae گزارش شده است. قارچ معمولاً روی برگ­های آلوده ریخته، و به ندرت داخل لکه­های روی شاخه­های اصلی یا میوه­ها زمستان گذرانی می­کند. پریتسیوم­ها در برگ­های ریخته تشکیل می­شوند و آسکوسپورهایی آزاد می­کنند که آلودگی اولیه را در اوایل بهار ایجاد می­کنند. کنیدیوم­ها روی لکه­های اولیه یا یون­های تندشی به طور مستقیم یا از طریق منافذ طبیعی به گیاه میزبان نفوذ می­کنند. قارچ از طریق باد یا قطره­های آب پاششی منتشر می­شود. رطوبت بالا و شرایط مرطوب برای آلودگی مساعد است.

کنترل

کنترل آنتراکنوز مخصوصاً در کشت­های کم فاصله و به وسیله سم­پاشی با مواد شیمیایی در اواخر بهار و اوایل تابستان، قبل و در طی رهاسازی آسکوسپورها انجام می­شود. قارچ­کش­های نیترل حلقوی و دی­تیوکارابامات­ها نیز موثرند. آفت­کش­های دارای پایه مسی که برای کنترل بلایت (سوختگی) باکتریایی استفاده می­شوند، آنتراکنوز را کاهش می­دهند. روش­های زراعی بر شدت بیماری تاثیر دارند. حذف بقایای برگ­های رسخته نیز پیشنهاد شده است و از خیس شدن شاخ و برگ در طول آبیاری باید اجتناب کرد. فاصله کاشت درخت باید چنان باشد که هوا به خوبی جریان یابد. کاربرد نیتروژن در بهار، بلوغ برگ را به تأخیر می­اندازد و تشکیل لکه­ها و تعداد آسروولوس­ها را کاهش می­دهد. تاکنون مقاومت روشی برای کنترل این بیماری نبوده است.