شته خالدار گردو (Calipteriniella juglandicolakait)

شته­های نسبتاً درشتی هستند که روی بال­ها و سطح پشتی و شکمی آنها لکه­ها و نقوشی تیره دیده می­شود. پوره­ها در سطح پشتی خالدار نیستند. مهمترین علامت تشخیص فعالیت دسته جمعی آنها در اطراف رگبرگ­های اصلی و به ندرت فرعی می­باشد که با تجمع مورچه­ها همراه است. بررسی بین مورچه­ها و این شته­ها و اینکه مورچه­ها تخم­های این آفت را زمستان در لانه نگه می­دارند و یا در روی شاخه­ها جابجا می­کنند قابل توجه می­باشد. کلنی­های پیوسته بهم و متراکم این شته سبب کاهش اندازه و کیفیت میوه و حتی سبب ریزش برگ قبل از خزان می­شونئد.

زمستان گذرانی این شته روی شاخه­ها انجام می­شود. افراد این شته از اواسط فروردین در روی درختان میزبان ظاهر شده و انبوه­ترین کلنی­های آن بسته به مناطق مختلف در ماه­های اردیبهشت تا تیر ماه مشاهده می­گردد. خسارات عمده این شته از اوایل تا اواخر تیر ماه طول می­کشد. وجود این شته­ها همچنین با ترشح زیاد عسلک همراه است. بیشتر شاخه­های نزدیک به زمین به شته­ها آلوده هستند. این شته در اکثر نقاط ایران و سایر کشورهای جهان روی گردو وجود دارد، ولی در اکثر موارد با توجه به فراوانی شاخ و برگ این درخت، وجود این شته­ها روی تعداد کمی از برگ­ها دارای اهمیت اقتصادی نیست و اغلب به وسیله عوامل طبیعی کنترل کننده از جمله پارازیت­ها و پرداتورهای مختلف تحت کنترل در می­آید، اگرچه از طریق ترشح عسلک گاهی مزاحمت­هایی ایجاد می­کند. یک گونه از زنبورهای خانواده Braconidae احتمالاً از جنس Praon در کنترل جمعیت این آفت اهمیت بسزا دارد. ویژگی­های بیولوژیک این زنبور پارازیت و اهمیت آن در کنترل شته مذکور در خور مطالعات بیشتری می­باشد.